partykuła przecząca

См. также в других словарях:

• ani — 1. «spójnik łączący równorzędne części zdania (zwykle człony szeregu) w zdaniu zaprzeczonym» Nie myślał o domu ani o bliskich. Nie mógł ruszyć ani ręką, ani nogą. Zwyczajny dom, ani brzydki, ani ładny. 2. «spójnik łączący zdania przeczące… …   Słownik języka polskiego

• ni — 1. «spójnik łączący zaprzeczone równorzędne człony zdania lub zdania współrzędne, zwykle powtórzony przed każdym z członów łączonych» Nie mieć ciszy ni spokoju. Nie mieć pieniędzy ni rozgłosu. Powiedział coś ni do siebie, ni do nich. Widzieć coś… …   Słownik języka polskiego

• nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego

• przeczenie — n I 1. rzecz. od przeczyć. 2. lm D. przeczenieeń «wyraz, wyrażenie lub zdanie przeczące, partykuła przecząca; negacja» …   Słownik języka polskiego